Abiadura handian
nire auto zabalean
bide luzeetan zehar
arma poltsikoan
ez dut denbora galdu nahi.
Nire eskuetan
nahi dudan bizia
Whisky botila aldean
morphina oihuka zainetan
balak airean hegaka
sirenak atzekaldean
puta hark azken ordua eman zidan.
(hitzak: Agustin Zubikarai)
Hondarra, esku huts,
larrugorrian,
inori kontu emon beharrik ez daukan jaube baten gisa.
Eta hondarra,
eguraldien kimuz,
harri bihurtu zan,
sekula be bere izenik galdu barik:
hondar- harri.
Maite mintsu ei da hondarra,
garratz bezain lizun,
lizun adina gordin,
gordin bestean arin.
Hortatik dan-danen gainetik,
hondarrak ba ei daki zer kanta,
hondar-arrua edo hondar ahoa,
ondarroa.
Ilun dago orain, ez dago haizerik
espazioan galduta nabil ni
ta major tom laguntzera etorri
ez dut inon hura aurkitzerik
lurra zein den galdetu egiten dut
erantzunik ez dut entzuterik
konekzioa galdu egin da.
Ezerezan galduz txiki sentitzen naiz
izar artean hegaz ibiltzean
nire heriotzak famatu egiteak
ez nau pozten, txarto sentitzen naiz
zentzua galduz agur esaten dut
ezer ikusten ez den momentu hontan
galdu egin naiz.
Ezpazioan galduta nago
Ez dut hitzik, ez dut ikusi nahi
ta horrek ez du dena gelditzen
aspaldi ikusitakoak
errepikatzen zaizkit buruan
min hori gordetzen saiatzen naiz
pentsatuz sentituko ez dudala
indarrez begiak izten ditut
irudiak ditut barruan sartuak.
Bildu ditut bizkar hezurrean
sorbaldako gihar guztietan
bortxatutako zuritasunak
esaldi luzeak ta hitz hutsak
minduta dut gorputza,
ta arima apurtua,
gaur ez dut korrikarrik egin nahi,
har dezagun arnasa.
Morphina arren, nire arimarentzat
berandu bada ere, nire arimarentzat.
Suizidatu zaizkit gogoak
blokeatu zaizkit irribarrak
kateaturik ditut negar malkoak
bekainetara lotuak
besarkatu nazazu,
ez dut minik sentitu nahi,
gizakiak galdu du
gizatasuna.
(Hitzak: Aitziber Renteria)
I never told you this before
but now the lights are on
I want to let you see what I see
cause it´s more than you´ll ever know
I turn on the light to see the world
but never time enough to go
and all the worlds I turn to see
I don´t see how they relate to me
Here in my mind
I just wanted to see
how it could have been
I just wanted to say so
I just wanted to be
and I just want to see
and I know I believe
that I just want to see
I just turn off the lights
I just know this isn´t right
I never thought I´d tell you this once more
but now the lights are on
and never try, never feel
and never go there.
I know I run to see the world
but I still here on my own
and all the words I want to say
don´t seem to find the way to my mouth.
Badaezpada erre ez daitezen moztuko ditugu
lapurtuko dutenak giltzaperatuko ditugu
badaezpada, etorri ez daitezen botako ditugu
minbiziak janda hil ez daitezen bakartuko ditugu.
Badaezpada, hil ez daitezen guk geuk hilko ditugu
bortxatuak ez izateko mutilatuko ditugu
badaezpada ito ez daitezen hondoratuko ditugu
gure artean hitzegiteko hormak eraikiko ditugu.
Aldez aurretik badaezpada erasoz
beldurrak gizakia hil du
aldez aurretik badaezpada erasoz
gizakiak gizakia hil du.
Badaezpada erre ez daitezen moztuko ditugu
gosez hil ez daitezen abandonatuko ditugu
badaezpada, hil ez daitezen guk geuk hilko ditugu
egiarekin ez sufritzeko gezurra esango dugu.
Aldez aurretik badaezpada erasoz
beldurrak gizakia hil du
aldez aurretik badaezpada erasoz
gizakiak gizakia hil du.
Izenik, jauberik ez duten lurrez inguratua
koloreak dena definitzen ez duen lekua
fedeek ez dute tenplurik, ez indarrik
ez da zerurik, ez infernurik orain
lore ikustezin ta usain gabekoak,
ta amets egiten dut ezerezarekin…
Ez da armarik, ez laztanik, ez balarik, ez mususrik
dimentsio galdua, bolumenik ez duena
ikusi, sentitu ta desegin ezin den materiaz sortua
ez barrerik, ez negarrik, estatu perfektua
jainkoa dena ta ezer ez, ni eta nia
ta amezten dut zoriontasun osoarekin…
Ez da lekurik, gardentasuna besterik ez da
hitzak gardenak, gardenak taupadak
gardenak zauriak.
(Hitzak: Maialen Lujanbio)
Gaua hautsi du ostiko batek
ta loak: ixo…
ta gizonak sai.
Zuhaitza errotik atera naute,
beldurrez zintzo,
ni-baitan deslai.
Goizeko lautan kale ertz baten
nahi ez denean katu beltz bat den
gauak bi begi: bi auto argi,
hatzaz niri so,
antza nire zai…
Astero ostera hastera
Gaua hautsi du erloju batek
madrilez mintzo,
-orok lo darrai-.
hiru eguneko arropak poltsan,
amorruz zintzo,
herrira, deslai.
Goizeko lautan kale ertz baten
nahi ez denean katu beltz bat den
gauak bi begi: bi auto argi,
berriz niri so,
berriz nire zai.
Astero ostera hastera
Gaua hausten dute erlojuek
gau gehiegitxo
erne, amets-zai.
Lehen eramanak orain joateko
-loguraz zintzo
bidean deslai-,
saiak amets bat nola jan zigun
astero gogorarazten digun
gauak, bi begi: bi auto argi,
beti guri so,
beti gure zai.
Astero ostera hastera
Gaua hautsi zuen ostiko batek
ta dardarizo
hark bertan darrai.
Luzaz errepikatzen den gau bat:
beti amets-gaixo
bera egin-gai.
Luzaz mundura gauez irteten,
arnasa auto argi bik eten…
nire bi begi, ilunez eri,
egunari so
argiaren zai.
Astero hostera hastera,
Distantzia, begiradak, hitzak
hiri handiak, soinuak, hurbiltasuna
egunsenti, logurea, gauak
eskuak, segunduak, disonantziak.
Ideiak, itzalak, amets galduak
musuak, orbanak, gudak
ezintasuna, metroak, gardena
argia, ahalmena, amets berriak.
Bost-hamar, kutxak, urteak
bost-hamar, ondo sentitzen naiz.
Argazkiak, barreak, beroa
soinu berriak, beldurra, kilometroak
galderak, erantzunak, sua
indarrak, besarkadak, berriz beroa.
Bost-hamar, kutxak, urteak
bost-hamar, ondo sentitzen naiz.
Likidozko habian eratzen, erraietatik lapurtutakoa birziklatzen, ez duzu beldurrik sentitzen,
eskua, azala ta laztantzen zaitut
segunduero handituz, zu ta ni aldatuz,
dena hain argi, hain ilun
Beldurrez ta irrikaz itxoiten
udazkena hain hurbil, hain urrun, hain hurbil, hain urrun
ez duzu negurik sentitzen.
begiak itxi eta ikusten zaitut
ta minik gozoenak okatuko zaitu
ta minduta besarkatuko zaitut.
Oinak biluzik airean
sortuz ta eratuz igerian
ta gu kanpoan zure esperoan
Gaur ez dut lorik egin nahi
kolpeak garbituko ditut gauean
gaur ez dut gezurrik esan nahi
katuak bezela mihizkatuko ditut hitzak
ez da soinu ilunik, ez da hitz zikinik
arima zuri beltzean
ez da beldurrik, ez da beldurrik
zauriak…
Zauriak, zauriak
ireki ta utziko ditut odoletan
Gaur ez dut negurik bizi nahi
hotza itoko dut isilean
gorputza aske daukat
apurtu zaizkit sahietsak oraingoan
ez da hezurrik, ez da gezurrik
likidoa oinen azpian
ez da beldurrik, ez da beldurrik
zauriak…
Zauriak, zauriak
ireki ta utziko ditut odoletan
gaur ez dut lorik egin nahi
kolpeak garbituko ditut gauean
zauriak, zauriak
ireki ta utziko ditut odoletan
gaur ez dut heriotza ikusi nahi
besarkatu nahi dut bizia
gaur ez dut hil egin nahi
zurgatu nahi dut bizia
(Hitzak: Aitziber Renteria)
Last night was coloured red
I don´t know if you saw it
I was walking alone, nothing special
and then I felt the night started getting red
no cold, no fear, just only red
Then you came along wearing your worries
they didn´t touch you anyway
you had the biggest smile as you always do
the one that makes me see
Last night I walked away
this all happened when the colours changed to red
and it felt right because I didn´t have to plan, didn´t have to plan my moves anymore
and it was all red and red, and no cold, and no fear,
just trying to believe it won´t disappear
and then you came along and I just sang in your ear
Take me home when the lights go down
I swear I don´t feel any other way
I know you just wanted it so
lights go down, take me home
lights go down, take me home
and I ask you once more
Take me home when the lights go down